donderdag 26 november 2015

GRAVENHOF - 30 jaar vechten in de schaduw van de politiek


Zaterdag opent het cultuur- en jeugdcentrum van Hoboken, kortweg Gravenhof, zijn deuren. Hiermee heeft Hoboken eindelijk waar het al lang recht op heeft: een cultuurcentrum. Eindelijk, want al van in de jaren '80 van vorige eeuw trachtte de Culturele Raad van Hoboken een eigen cultuurplek voor Hoboken te realiseren. Steevast kregen we tegenwind, zowel in de stad als in het district. De belangrijkste argumenten waren dat Hoboken er geen recht op had binnen de bestaande categorieën - wij besparen u de ingewikkelde regelgeving van die dagen -, dat het Cultureel Centrum De Kern in Wilrijk vlakbij was en tenslotte dat we niet moesten klagen vermits we al een boekerij hadden.

We hielden vol. Voor elk groot pand dat er vrij kwam in het district, dienden we een advies in bij de gemeenteraad. Jawel, die van 't stad. Bazar Agnes, De Kleine Winst, Cinema Agora, ze passeerden allemaal de revue. De "wijven" van de culturele raad van die dagen (intimi weten wie wij bedoelen) bezochten de locaties, en schreven rapporten.

Intussen werden door diezelfde culturele raad op diverse locaties allerhande culturele activiteiten georganiseerd: klassieke concerten, een Jazzfestival, een eenakterfestival, tentoonstellingen voor lokale kunstenaars, Open Monumentendag enz. Alle kosten van de evenementen werden uit eigen zak voorgeschoten en meestal pas vele maanden later terugbetaald. Er was samenwerking met de Muziekacademie met de theaterklas van Herbert Flack en met de Kunstacademie waar Jan Van Riet directeur was. Van cultuur- en andere antennes was nog geen sprake.

In 1999 kwam er geheel onverwacht nog een pand vrij. In het Gravenhof aan de Louisalei dat vanaf midden de jaren '80 dienst deed als politiekantoor,  was brand gesticht. De politie verhuisde. Jaren van leegstand waren het gevolg. Op een bepaald moment werd er zelfs op afbraak aangestuurd. Sommigen zagen dit immers als de uitgelezen plek voor een nieuw administratief centrum. Allerhande kwakkels over de bouwvalligheid van de oude directeurswoning werden de wereld ingestuurd. 

Met een ambtenaar van monumentenzorg slaagden we erin het pand te bezoeken en foto's te nemen. Zwarte muren en plafonds met brand- en waterschade dat wel, maar allerminst een bouwval. De elektriciteit werd afgesloten, de verwarming uitgezet (jawel) en enkele ramen gesloten. Ventilatie is goed, maar insijpelende regen is redelijk nefast. Een lijvig rapport - het zoveelste in de reeks - werd opgemaakt. 

Het Gravenhof bleef overeind maar de deuren bleven gesloten, tot in 2007 het locatieproject Casa Louisa er neerstreek. "Hoboken krijgt zijn eigen Roma", blokletterden de kranten. Enthousiasme bij de één, woede bij de ander. Enkele buurtbewoners vreesden in meer dan een opzicht overlast en namen juridische stappen. Een half jaar na de vliegende start, was het cultuurhuis alweer dicht. Tot nu dus.


En de rol van de cultuurraad in dit nieuwe verhaal? Zelf activiteiten organiseren is er niet meer bij. Maar de adviesraad heeft vier afgevaardigden  in de Raad van bestuur van de VZW Lokaal cultuurbeleid, zeg maar het bestuursorgaan van het Gravenhof. Daarenboven moet het bestuur van de cultuurraad advies geven over de jaarlijkse actieplannen en de werkingsverslagen van de cultuurwerking.

Doorwegen doet onze stem niet. Maar we laten ze wel horen. Onze adviezen zijn niet bindend. Toch zullen wij onze opdracht blijven vervullen, streng maar rechtvaardig, nog steeds in de schaduw van de politiek.

Wij danken de vorige bestuursploeg die het pad heeft geëffend en de huidige die de werken liet uitvoeren. Wij klinken op het resultaat en wensen iedereen in het huis heel veel succes. Van harte.

Maar wij blijven op onze qui vive, omdat wij dit verplicht zijn aan al onze voorgangers die mee gevochten hebben voor deze plek en helaas nu vergeten zijn en vooral omdat wij dit verplicht zijn aan de Hobokenaar.



dinsdag 13 oktober 2015

Nieuwe straat voor de wijk Stuivenberg

Aanleiding
Op 2 oktober vroeg het district een naam te bedenken voor een nieuwe straat in de vernieuwde wijk Stuivenberg te Hoboken. Deze straat verbindt de Henri Dunantstraat met de Albert Einsteinlaan.

Motivatie
De naam Stuivenberg wordt voor de aanduiding van deze plaats voor het eerst vermeld in 1729. Daarnaast werd geen bruikbaar toponiem gevonden.

Twee aanwezige straatnamen hebben een echte lokale verankering: Jules Baeckelmans was gemeenteraadslid en schepen voor openbare werken vanaf 1921 tot 1946 en Majoor (Richard) Maelfait woonde in Hoboken en sneuvelde te Aalter eind mei 1940. 
De Rector Vermeylenlaan verwijst dan weer naar August Vermeylen, de eerste rector van de vervlaamste Gentse Rijksuniversiteit.
Verder vinden we de Kolonel Harrystraat in de buurt. Kolonel Harry was de codenaam voor verzetstrijder Eugène Colson die een belangrijke rol speelde bij de bevrijding van de Antwerpse haven in 1944. 

Met uitzondering van Dokter Jenner, die het vaccin tegen pokken ontwikkelde, zijn de andere heren die een straatnaam kregen Nobelprijswinnaars. Albert Einstein kreeg de prijs voor natuurkunde, Henri Dunant, oprichter van het Rode Kruis, kreeg hem voor de Vrede en Alexander Fleming voor de ontdekking van penicilline. Dokter Robert Koch kreeg de prijs voor geneeskunde voor de ontdekking van o.m. tuberculine. Het merendeel van deze heren heeft dus te maken met de medische wereld.

De reservelijst die wij hebben ontvangen, bevat slechts twee namen die betrekking hebben op Hoboken. In beide gevallen gaat het om oud-burgemeesters. 

Speciale aandacht hadden wij voor de namen van vrouwen, aangebracht door het Netwerk voor Gelijk Kansenbeleid. Ook in dat lijstje vonden wij geen geschikte kandidate.

Voorstel
De cultuurraad adviseert te kiezen voor een vrouw. Wij zien twee mogelijkheden. 

1. Er wordt gekozen voor samenhang met de omliggende straten. Vermits die namen overwegend verwijzen naar figuren uit de medische wereld zonder lokale verankering, stellen wij voor de straat te noemen naar de eerste vrouwelijke arts in België, met name Anne Catherine Albertine Isala Van Diest (1842-1916), geboren en getogen in Leuven. Omdat zij aan de Leuvense universiteit niet toegelaten werd, ging zij geneeskunde studeren aan de universiteit van Bern. In 1879 behaalde zij haar diploma en in 1882 keerde zij naar België terug. Pas na bijkomende studie aan de universiteit van Brussel en een examen voor de centrale examencommissie werd haar diploma in 1884 ook bij ons erkend. Een Koninklijk Besluit van 24 november 1884 gaf haar toelating haar beroep uit te oefenen.

2. Een vrouw die wél in verband kan gebracht worden met Hoboken, is de kunstschilderes Catharina Peeters (1615-1676), niet te verwarren met Clara Peeters (1594 - na 1657), een tijdgenote. Catharina woonde en werkte samen met haar broers Bonaventura en Jan een tijdlang in Hoboken. Na de dood van Bonaventura (1652), die in de kerk van Hoboken begraven werd, verhuisde ze naar Antwerpen. 

Besluit
Mogen wij u er nogmaals op wijzen dat de cultuurraad geen erfgoedvereniging is. Het is bijgevolg niet onze taak straatnamen te verzinnen. De huidige werkwijze beknot ons adviesrecht.

In Hoboken zijn meerdere erfgoedverenigingen actief, en alvast twee daarvan zijn goed geplaatst om straatnamen voor te stellen met name de heemkundige kring Hobuechen 1135 vzw en Het GenOOtschap - stuwgroep voor cultuur. Beide zijn als erfgoedpartner erkend door het MAS. 

Het is de taak van de cultuurraad over alle binnengebrachte namen advies uit te brengen. Pas als alle voorstellen bekend zijn, lijkt het ons aangewezen dat hierover advies wordt gevraagd aan de cultuurraad.

vrijdag 9 oktober 2015

Actieplan 2016 district Hoboken - Advies

Aanleiding
Op 23 september jl. kreeg de cultuurraad een vraag om advies over het actieplan 2016 toegestuurd.
In eerste instantie kregen we enkel de tekst. Op onze vraag volgden ook de cijfers, waarvoor dank.
Vermits de tekst ons weer eens rijkelijk laat bereikte, werd beslist digitaal overleg te plegen. 
De bestuursleden ontvingen de tekst met de vraag opmerkingen te geven.

Motivering 

Het bestuur van de Cultuurraad heeft dit actieplan ontvangen en gelezen. Helaas kon er door de beperkte tijd geen vergadering meer plaatsvinden waarop toelichting aan de betrokken schepen of ambtenaar kon gevraagd worden. Op die manier wordt de cultuurraad aan de kant gezet. Het nieuwe werkkader voorziet een termijn van ca. 5 weken. 
Op basis van het voorliggende actieplan dient de cultuurraad het volgend advies in.

Advies

Hoboken krijgt het Gravenhof en heeft daarmee een cultuur- en jeugdcentrum. Na vele jaren van adviseren en motiveren, ziet de cultuurraad eindelijk gerealiseerd waar sedert de oprichting van de adviesraad voor geijverd werd.


Vol verwachting klopte ons hart dan ook bij het ontvangen van dit actieplan MET het eerste programma van het nieuwe huis. 
Wij juichen toe dat er gekozen wordt voor lokale verankering, maar betreuren het dat de activiteiten haast uitsluitend op kinderen en jongeren worden gericht. Want hierdoor wordt het streven "om de samenstelling van de lokale gemeenschap zoveel mogelijk te weerspiegelen", toch behoorlijk ondergraven. 

Het hele Hobokense cultuur- en vrijetijdsbeleid wordt op dezelfde jeugdige leest geschoeid. Mooi voor families met kinderen, waarbij ook de grootouders welkom zijn. Gelukkig kan de alleenstaande oudere Hobokenaar zijn 'blues' verdrinken tijdens een kroegentocht. Want ook de klassieke concerten gaan naar verluidt verjongen.

Inzake erfgoedbeleid blijft de tekst eerder vaag. Deelname aan Erfgoeddag, Open Monumentendag en aandacht voor de geschiedenis van de Hobokense polder. 

De cultuurraad is zeer bekommerd om de Hobokense cultuurverenigingen. Wie muziek maakt, krijgt geld, soms heel veel geld: 5.000 euro is niet niks. Voor alle andere verenigingen samen is er een potje van 7.200 euro. Vaak krijgt men voor degelijk werk slechts een aalmoes van 100 euro, omdat het toelagereglement niet deugt. 
Maar een herziening van dat toelagereglement is nog steeds niet aan de orde. 

Evenmin een cultuurprijs komend jaar. Onze cultuurverenigingen hebben blijkbaar onvoldoende merite. Twee maal werd hierover advies uitgebracht, zonder reactie. 
Misschien moeten wij onze volgende adviezen op muziek zetten om gehoord te worden.

Besluit

De cultuurraad ijvert al sinds de jaren '70 van vorige eeuw voor een cultuurcentrum. Nu onze droom eindelijk realiteit wordt, willen wij er mee onze schouders onder zetten. 

Wij verlenen gunstig advies voor dit actieplan, maar wij dringen er nogmaals op aan dat er werk wordt gemaakt van een behoorlijk toelagereglement voor de verenigingen en een onpartijdige cultuurprijs voor wie zich op cultureel vlak verdienstelijk heeft gemaakt.

Daarnaast vragen wij dat het Gravenhof ook voldoende aandacht heeft voor de oudere Hobokenaar zonder (klein)kinderen.


Bijlage: Actieplan 2016

En dan nu… actie!

Onze visie op lokaal cultuur- en jeugdbeleid


In de aanloop naar de opening van het nieuwe cultuur- en jeugdcentrum Gravenhof dachten we met het vrijetijdsteam heel hard na over de toekomstige werking van dat nieuwe centrum. We stelden ons telkens opnieuw de vraag: wat voor soort huis willen we zijn, voor wie zijn we hier en wat moeten we doen? We gingen niet over één nacht ijs, we gingen niet uit van wat we dachten of voelden maar we baseerden ons op relevant cijfermateriaal. We onderzochten de bevolkingssamenstelling in het district en ontdekten vijf belangrijke tendensen.

De Hobokense bevolking:

- vergrijst (maar niet sneller dan in de stad of in Vlaanderen)
- verjongt (de groep 0-9 jaar is de snelst groeiende bevolkingsgroep)
- telt gemiddeld meer gezinnen met kinderen dan de rest van de stedelijke bevolking
- is divers (en wordt nog meer divers)
- telt met 31 % van de bevolking een aanzienlijk grote groep mensen met een laag inkomen

We baseerden ons ook op recent gebruikersonderzoek binnen de bibliotheken en cultuurcentra in Vlaanderen en vergeleken dat met cijfers uit onze eigen ticketverkoop. We maakten een scan van het culturele landschap in Hoboken en omliggende districten en gemeenten en brachten de aanwezige spelers in kaart.

Dat leidde ertoe dat we twee fundamentele pijlers definieerden waarop we de werking van het Gravenhof willen uitbouwen:

- we gaan volop voor lokale verankering. We willen in de eerste plaats een centrum van en voor de Hobokenaar zijn. In alles wat we doen streven we er naar om de samenstelling van de lokale gemeenschap zoveel mogelijk te weerspiegelen.
- we kiezen resoluut voor kinderen en jongeren en we benaderen hen vanuit alle contexten: individueel, in groepsverband met hun ‘peers’ (vrienden, verenigingen, …), met hun ouders en grootouders, met de school, …

We willen deze visie overigens uitrollen binnen het hele Hobokense cultuur- en vrijetijdsbeleid en we bekijken de volgende maanden hoe we dit samen met de lokale partners kunnen waarmaken.

We stelden ons de vraag wat we voor ons publiek willen betekenen en we formuleerden een aantal waarden die we willen belichamen: we willen onze bezoekers inspireren en versterken, we willen bereikbaar en nabij zijn en vertrouwen uitstralen, we willen het samen creatief zijn stimuleren.

Is dit innovatief? Ja, dat is het zeker. We staan immers voor een heuse focusshift. Cultuur- en gemeenschapscentra trekken vaak de kaart van het aanbod. Dat is overigens perfect legitiem: er was sinds de jaren 1970 nood aan ‘neutrale’ cultuurhuizen in Vlaanderen om het aanwezige aanbod evenwichtig te spreiden en de podia van de cultuur- en gemeenschapscentra speelden een belangrijke rol in dat verhaal. Die cultuurspreidingsopdracht was dan ook jarenlang verankerd in decreten en uitvoeringsbesluiten.

Maar de samenleving verandert voortdurend. De manier waarop mensen aanbod ontdekken, waaraan ze participeren en hoe, de momenten waarop ze aanbod zoeken, … alles verandert en die constante verandering plaatst ons voor grote uitdagingen.

Ook in Hoboken zien we cultuurspreiding en het stimuleren van ontmoeting en participatie als onze belangrijkste opdrachten. Maar eerder dan te vertrekken vanuit een aanbod (waarvoor publiek dient gezocht), vertrekken we vanuit een doelgroep (waarvoor we gepast aanbod zoeken). We focussen ons op kinderen en jongeren en - heel belangrijk - op het volledige netwerk errond.

Dat doen we door concepten aan te bieden die aangepast zijn aan die doelgroep, door aanbod te clusteren en attractief te maken voor een specifiek doelpubliek: gezinnen, tieners, jonge kinderen, … We willen er staan op momenten dat het telt (woensdagmiddag, weekenddagen, schoolvakanties, …) en een programma bieden waaraan je naar eigen interesse kan participeren: wil je kort iets meepikken of blijf je de hele middag, hou je het graag goedkoop of wil je de ‘full wax’, kom je alleen of met je hele gezin, grootouders inbegrepen … het kan allemaal!

We willen ook sterk inzetten op educatie en talentontplooiing. We werken vraaggericht en maatwerk is daarbij belangrijk, net als het laten van open (= niet vooraf ingevulde) programmaruimte: we willen onze gebruikers mee laten kiezen wat ze in het Gravenhof willen doen. We willen co-creatie stimuleren. Als we bijvoorbeeld vorming of workshops aanbieden, dan streven we zoveel mogelijk naar een tastbaar resultaat (een toonmoment, een gezamenlijk werk, een traject met een duidelijk doel, …) en naar kruisbestuiving tussen diverse disciplines.

Bovendien kiezen we heel bewust voor de artistieke lijnen die we uitzetten: we focussen op circus, straat- en locatietheater, op muziek en podiumkunsten maar ook op beeldende kunst, bewegend beeld en digitale creaties. Die lijnen trekken we door in het aanbod dat we zelf brengen én in de ondersteuning van kunst- en cultuurcreatie van anderen.

‘Allemaal goed en wel’ denkt u allicht, maar u wil natuurlijk weten hoe we dat concreet gaan aanpakken. Volgt u even mee!?

Een mooi voorbeeld van hoe we onze missie nu al invullen, zijn de kinderfeesten: een laagdrempelig en toegankelijk locatieproject dat kwaliteit wil brengen en waaraan iedereen naar eigen voorkeur kan participeren. Die lijn willen we doortrekken in het Gravenhof met Louisaland. Op 8 zondagen bieden we een programma waaraan je met je hele gezin kan deelnemen en dat film, circus, theater, muziek maar ook kunsten kan bevatten. Daarnaast programmeren we ook nog podiumaanbod voor volwassenen. Dat kan muziek, theater, comedy, woord, … zijn. 

Het spreekt voor zich dat een huis dat resoluut kiest voor gezinnen, kinderen en jongeren veel aandacht besteedt aan de kleuter-, lagere en middelbare scholen, voor wie de afstand naar geschikt aanbod vaak toch nog groot blijkt te zijn. Onze infrastructuur is ideaal voor schoolvoorstellingen. Ook hier is vraaggericht maatwerk belangrijk.

Cultuurcentra zetten vaker dan vroeger in op bewegend beeld, bijvoorbeeld door film te programmeren. Wij willen echter ook actief zijn op vlak van creatie. De voorbije jaren hebben we al enkele hele mooie resultaten neergezet: denk aan onze kortfilm Fistful of memories, een aantal non-fictie filmpjes rond jongeren en verkiezingen of heel recent aan ons Hoboken 2660-project met Axl Peleman en Bilal Aazzouti. Die lijn zetten we de komende jaren verder door nieuwe projecten uit te voeren of te ondersteunen.

We stimuleren kinderen en jongeren om hun talenten te ontwikkelen door hen te ondersteunen in het opzetten en uitvoeren van projecten zoals Talent 2660 en door het aanbieden van vorming en workshops onder de werktitel ‘Jonge leeuwen’. Dat kunnen heel uiteenlopende trajecten zijn zoals bijvoorbeeld kledij maken, rap en beats, slam poetry, digitale media, software programmeren, een kunstwerk lassen, filmen met je telefoon, film monteren, … Belangrijk is dat we voldoende witruimte laten zodat jongeren kansen krijgen om mee te bepalen wat ze willen doen. Ook het stimuleren van beweging zit in onze focus, dus bijvoorbeeld dans en urban sports passen in dit verhaal.

Labo 2660 mikt dan weer meer op volwassenen, maar net zoals bij Jonge leeuwen ligt de focus op zelfontwikkeling en op hoe je op een intelligente manier kan deelnemen aan de complexe samenlevingsvorm die een stad is. Dat kan door het stimuleren van debat en het uitwisselen van ideeën maar ook door workshops, bijvoorbeeld 3D-printen, een repaircafé, upcycling, infosessies over stadstuinieren of andere duurzame ideeën of projecten.

Intussen blijven we inzetten op locatieprojecten en omgevingsgericht werken, net omdat het onze missie onderschrijft. We organiseren 4 edities van Camping Louisa en 2 kinderfeesten. Ook de Japanse week (met Nello en Patrasche centraal) wordt hernomen en met Kerst in Hoboken en Vlaanderen feest zijn we in het straatbeeld aanwezig.

Specifiek voor kinderen en gezinnen organiseren we opnieuw de ‘Bij de buren’-picknick, een sinterklaasvoorstelling. Voor volwassenen muziekliefhebbers organiseren we een nieuwe blues kroegentocht. Ook de liefhebbers van klassiek blijven aan bod komen maar we bekijken hoe we dit in het verlengde van onze missie kunnen brengen (vb meer richten op kinderen en gezinnen). Ook voor senioren blijven we een viertal specifieke middagvoorstellingen voorzien.

En natuurlijk strijkt ook Ten Zuiden van ’t Zuid weer neer in Hoboken, met de typische ingrediënten: een groot symfonisch orkest (Casco Phil) en enkele lokale, al of niet klassiek geschoolde zangers, zangeressen en muzikanten.

Het rijke lokale erfgoed zetten we in de kijker op open monumentendag en erfgoeddag maar dat is natuurlijk niet alles: in 2016 zetten we de wonderbaarlijke ontstaansgeschiedenis van de Hobokense polder uitgebreid in de kijker. We blijven lokale kunstenaars de mogelijkheid bieden om te exposeren in het UiThuis en we zetten ook in op projecten in samenwerking met de lokale academies en andere partners in het kader van ‘Hoboken Kunstencampus’.

Voor de bibliotheek wordt 2016 een belangrijk jaar. De cultuur- en jeugddienst vertrekt maar een afscheid wordt het natuurlijk niet. Bovendien doet met het Huis van het Kind ook een nieuwe partner zijn intrede in het gebouw van de bibliotheek. Kinderen en gezinnen, onze missie, weet u nog? We willen hier een sterk verhaal van maken en kijken hoe we dit nieuwe huis in de markt zetten.

Eind 2015 opende een Webpunt in de bibliotheek. In een webpunt leer je hoe je een computer of tablet (beter) kan gebruiken. Dat kan via individuele begeleiding of via cursussen op maat voor groepen. Dat aanbod willen we verder ontwikkelen en afstemmen op senioren maar ook, bijvoorbeeld, op moeders met jonge kinderen. En natuurlijk zijn scholen een erg belangrijke partner voor een bibliotheek. Ook die samenwerking willen we verder uitbreiden en versterken.

Het district onderschrijft onze ambities en draagt vanuit het cultuur- en jeugdbeleid fundamenteel bij aan het realiseren van deze visie. Zo brengt het district meer dan € 110.000 aan werkingsmiddelen onder in de vzw lokaal cultuurbeleid op basis van duidelijke afspraken.

We gaan intensieve samenwerking aan met partners die onze visie en missie genegen zijn, zoals Formaat, Dot.Kom (Webpunt), het Huis van het Kind, de lokale academies, alle kleuter-, lagere en middelbare scholen, jeugd- en cultuurverenigingen, …

Want het Gravenhof, dat moet je mee maken!


10 jaar Kinder-Jeugd-&Volwassenenatelier St Jozef Moretus Hoboken

Het atelier herbergt uit twee groepen: het kinderatelier voor alle kinderen van de lagere school en het jeugd- en volwassenenatelier voor iedereen ouder dan 12jaar. Bedoeling is de leden op een creatieve manier te laten openbloeien. Hierbij wordt rekening gehouden met wie het financieel moeilijker heeft, maar toch een hobby wil uitoefenen. De werkjes zijn niet altijd moeilijk zodat iedereen voldoende kansen krijgt. De begeleiders vragen van de leden dat ze volhouden als ze ergens mee starten én dat ze respect hebben voor de anderen.

Om zoveel mogelijk mensen te laten kennis maken met de werking nodigt het atelier iedereen uit op de tentoonstelling ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan. Deze gaat door op zaterdag 21 november van 14u tot 17u30 en op zondag 22 november van 11u tot 17u30 in het Gildenhuis aan de Kapelstraat 296 te 2660 Hoboken.

donderdag 18 juni 2015

Tolkien achterna ?

Op 13 juni werd Illiyana het eerste deel van de trilogie De laatste strijd feestelijk voorgesteld in kasteel Sorghvliedt, het districtshuis van Hoboken. De muzikale interventies bij de presentatie waren van Muzant. Voor de organisatie sloegen het district en de cultuurraad van Hoboken de handen in elkaar.

Voor wie er niet bij kon zijn, publiceren wij hier integraal de tekst van de toespraken van Johan Vanhecke, Tolkien- en fantasykenner en van Koen Raets, districtsschepen voor cultuur.

Johan Vanhecke
De keuze van de inleider lag voor mij voor de hand. Tolkien, Hobbits, fantasy. Daar moest Johan Vanhecke bijgehaald worden. Ik ken Johan al zo'n 35 jaar. Via mijn broer, weliswaar, maar toch. Zij studeerden Germaanse filologie, ik geschiedenis, maar ik zat meer in De Plons bij de Germanisten, dan in de Drij Keuningen bij de historici.

Als Johan er was, was Tolkien nooit ver weg. Hij publiceerde ook meerdere artikels over de schrijver en zijn werk en organiseerde in het Archief en Museum voor het Vlaamse Cultuurleven (Letterenhuis) een tentoonstelling over Tolkien, jawel. Een tijdschrift omschreef hem ooit als de grootse Tolkienfan van België. In 2005 bundelde hij die artikels in een boek: In de ban van de Hobbit.
Johan Vanhecke is hoofd archiefverwerking bij het Letterenhuis/AMVC en promoveerde onlangs met een proefschrift over Johan Daisne tot doctor in de letteren. (Vera Caremans)



Dames en heren,

Ik ben met de fiets gekomen. Ik had natuurlijk ook het openbaar vervoer kunnen gebruiken, maar dan had ik er wellicht langer over gedaan. Net als Illiyana, die te laat komt op haar les omdat het openbaar vervoer in Imbrië haar in de steek laat. De boot waarop zij plaats heeft genomen staat in de file.



Herkenbaarheid is een belangrijk element in fantasy. Je komt in een imaginaire wereld terecht, maar je moet je er aanvaard voelen. Je hebt identificatie nodig. Je kan je identificeren met een personage, maar je kan ook gewoon thuis voelen in de andere wereld. Een goeie fantasywereld is een spiegel van onze realiteit of van de realiteit van de schrijver. Het stadje waar Illiyana woont en studeert, heeft wat van een Nederlands grachtenstadje. En in dat stadje merk je actuele problemen en conflicten, die overigens ook al zo oud als de straat zijn, zoals holebi's (kroomaerds heten ze hier), die wel aanvaard zijn, maar zich toch in een wijkje achteraf moeten ophouden, en mensen met een andere huidskleur, zoals in dit geval Illiyana zelf, die blank is, terwijl de meeste Imbriërs bruin zijn.


Het doet ook een beetje aan Tolkien denken, aan Hobbiton-across-the-water, waar de lezer zich al snel met de hobbits en hun maatschappij identificeert. Een gender probleem is daar niet aan de orde, maar hobbits die zich een beetje anders gedragen, gaan toch over de tong.


Toen Vera mij vroeg of ik geen zin had om een fantasy-roman in te leiden van een jonge Hobokense schrijfster, heb ik maar even geaarzeld. Fantasy is een jarenlange passie van mij geweest, ik heb er mijn thesis over geschreven, masterscriptie heet dat tegenwoordig, toen ik Germaanse studeerde. Eigenlijk wilde ik sportjournalist worden, maar dat wordt niet gedoceerd aan de universiteit, maar men verzekerde mij dat gelijk welke licentie in de menswetenschappen goed was. En omdat ik graag boeken las, van Shakespeare hield en Tolkien hoog in het vaandel voerde, werd het Germaanse. Ze hebben het daar wel geweten in de Germaanse. Waar het kon, haalde ik er Tolkien bij. Voor het vak algemene literatuurwetenschap schreef ik een paper over mandalasymboliek bij Tolkien, voor het examen Engelse literatuurgeschiedenis besprak ik Beowulf, Tolkiens stokpaardje, en voor het vak non-sense literatuur kwam ik met hobbit-gedichten van Tom Bombadil op de proppen. Toen ik dan een thesis over Tolkien wilde maken, werd mij dat afgeraden. Tolkien was geen literatuur, en er was trouwens geen enkele prof te vinden die Tolkien gelezen had. Gelukkig wou wel iemand promotor zijn voor een studie over het genre fantasy. 
Johan Vanhecke

Vlaanderen kent geen Fantasy-traditie. Nederland heeft die ondertussen wel, met schrijvers als Wim Gijsen, W.J. Maryson (allebei dood), Peter Schaap en Adrian Stone. Nederland heeft ook een aantal fantasy-uitgeverijen: vroeger Het Spectrum, Meulenhoff-Sf en Sirius & Siderius, en nu Mynx en Luitingh. En uiteraard ook Zilverbron, dat deze Illiyana heeft uitgegeven. In Vlaanderen hebben we ooit De weg naar Middelsing gehad van Vincent van der Linden. Uitgeverij Kramat doet goed zijn best, en eigenlijk wil uitgeverij Vrijdag wel fantasy uitgeven van Vlaamse schrijvers, maar voorlopig hebben ze enkel Guido Eeckhout, en wat die schrijft is misschien toch weer net geen fantasy, maar een menggenre. Ja, Vlaanderen of België heeft een traditie in fantastische literatuur, maar niet in fantasy.

En toch staat in Vlaanderen, in Antwerpen, in Hoboken of all places een fantasytalent op! Toen ik de vraag kreeg om Illiyana voor te stellen heb ik de auteur onmiddellijk gegoogled en ik kwam tot mijn verwondering uit bij de grootste hobbit-fan van België. Daar sta je dan, met je 35jarig lidmaatschap van The Tolkien Society, met je gouden speld van het Nederlandse Tolkiengenootschap Unquendor, en ik dacht met weemoed terug aan dat weekend in januari 1992 toen ik ter gelegenheid van de Tolkiententoonstelling die ik in het Letterenhuis had gemaakt geïnterviewd werd in het nieuws van VTM en BRT en in de Zevende Dag, en aan die mistige decemberdag in 2001 toen ik een ploeg van Ter Zake rondleidde door het Oxford van Tolkien, of aan die middag in 1987 toen in Het Vermoeden bij Betty Mellaerts tussen 12 en 1 uur slechts twee muzieknummers gespeeld konden worden, te weten Tom Bombadil van Bo Hansson en The battle of Evermore van Led Zeppelin omdat ik zoveel over Tolkien te vertellen had, en aan die zwoele zomer van 1976 toen ik het KSA-kamp in een Tolkienkleedje gestoken had, maar we de ring niet konden verbranden in het kampvuur van de Doemberg, omdat de overheid na een droogte en hittegolf van drie maanden kampvuren verboden had. Gelukkig heb jij Arwen de ring zelf terug gevonden in Nieuw Zeeland.

Het Antwerpse is dus een haard van Tolkien-fans. Want in Wilrijk woont iemand die op z’n eentje de website tolkienlibrary.com vult, een site die al meerder keren de titel van beste Tolkienwebsite ter wereld binnengehaald heeft. (stukje nu hangt af van wie aanwezig is) Maar een ding is duidelijk: Tolkien heeft een belangrijke vinger in wat tegenwoordig in alle boekhandels ter wereld over de toonbank gaat, én ook in wat in de cinemazaal of op uw TV-scherm verschijnt. Zonder Tolkien werd er nu niet reikhalzend uitgekeken naar een zoveelste seizoen van A game of thrones. Waarvan de boeken, die aan de reeks ten grondslag liggen, trouwens in het Nederlands vertaald werden door een van de oprichtsters van het Nederlands Tolkiengenootschap. Zonder Tolkien zou fantasy nooit het literaire genre geworden zijn dat het nu is. Ik zeg niet dat ze schatplichtig zijn aan Tolkien, maar zonder Tolkien zouden ze wellicht nooit fantasy geschreven hebben of nooit met het genre in contact zijn gekomen.


Arwen Mannens

Ook in Illyiana is de invloed van Tolkien onmiskenbaar. Je merkt het al aan de vele vreemde talen die gesproken worden, maar vooral ook aan de structuur van het boek. Die is vrij traditioneel. Het uitgangspunt is een vredige situatie, maar de rust wordt verstoord en de hoofdfiguur moet op een queeste vertrekken. Was het bij Tolkien een omgekeerde queeste, althans in LotR, - Frodo moet niets gaan zoeken, maar wel iets kwijt zien te raken - , dan krijg je hier een queeste waarvan de bedoeling wat in het duister blijft. Een oude wijze, in dit geval een oom, levert net als de oude wijze Gandalf de informatie, hoewel die nogal schaars is. En net als bij Gandalf spreekt hij ergens op een bepaald moment met de hoofdfiguur af, en loopt door omstandigheden de afspraak mis. Verdere parallellen met Tolkien: vreemde agressieve wezens vallen de herberg binnen waar Illyiana verblijft, maar ze kan langs een achterpoortje ontsnappen. (Het is een figuurlijk achterpoortje, ik ga niet alles verklappen natuurlijk. Daarop volgt met een groepje een tocht door het woud, maar ze moeten schuilen voor hen achtervolgende ruiters, die tot vlak bij hen komen. Er is een ondergrondse tocht door een labyrint, wat aan Moria doet denken. Dan komt er een rustpunt met een ceremonie en wordt een groep samengesteld die een tocht moet maken. Dat is dan het Rivendell-moment. Ze zijn nog maar pas vandaar vertrokken of een sneeuwstorm gooit roet in het eten, waarmee we dan even een Hobbit-gevoel krijgen. En p. 248 wordt zelfs over Enten gesproken.

En toch is dit geen Zwaard van Shannara. Die roman van Terry Brooks was een echte doorslag van The Lord of the Rings. Bij Illiyana moeten we eerder spreken van een verwantschap, een vorm van intertextualiteit, misschien als eerbetoon. Er zit ook veel in het boek dat helemaal niet Tolkien is. De verhalen en de mythen uit het verleden komen niet in groet brokken op ons af, maar worden met mondjesmaat op de lezer losgelaten. Arwen werkt ook met cursieve tekst in het verhaal. Die wordt gebruikt voor flashbacks, maar ook voor gedachten, en voor woorden en zinnen die Illyana in haar hoofd hoort en waar ze geen blijf mee weet, of waar wij geen blijf mee weten. Waar komen ze vandaan? Zijn ze te vertrouwen? Naarmate de toestand voor Illyiana chaotischer wordt, begint het ook voor de lezer complexer te worden. Arwen zet hem of haar voortdurend op het verkeerde been. De toestand wordt al langer hoe uitzichtlozer, maar zoals wel meer in fantasy, niet alles is wat het lijkt. Of om Tolkien te citeren in Max Schucharts vertaling: Niet alles glittert dat goud is, niet ieder die zwerft is teloor.

Meer nog, tegen het einde van het verhaal begin je je af te vragen wie nu eigenlijk wel de hoofdfiguur is. Daarvoor zullen we op de volgende delen moeten wachten, en die lijken alvast namen mee te krijgen die we nu nog niet kennen.

En toch heb ik slecht nieuws, Arwen. Ik heb twintig jaar lang fantasy gerecenseerd, Nederlandse vertalingen weliswaar, voor De Nieuwe, de Gazet van Antwerpen, Standaard der Letteren, maar vooral voor de bibliotheektijdschriften Lektuurgids en Leesidee/Leeswolf. Ik ben er begin deze eeuw stilaan mee gestopt. De eindeloze reeksen vooral werden me te veel: David Eddings, Weis & Hickmann, het rad des tijds van dat zelfs door de dood van de schrijver niet gestopt kon worden, en bij de vierde wet van de magie besloot ik er de brui aan te geven. Want er speelde nog iets anders mee. Elk boek dat ik slecht vond, werd binnen het jaar herdrukt, en elk boek dat ik goed vond, lag na een jaar bij De Slegte. Behalve de romans van Terry Pratchett. Zelfs Het Noorderlicht, het eerste deel van Het Gouden Kompas, ging zeer snel naar De Slegte. Toen het boek in Engeland een gigantische succes werd (derde in the big read na LotR and Pride and Prejudice) werd het opnieuw uitgegeven, gevolgd door de twee andere delen. Ik wil maar zeggen: het is niet omdat ik het een goed boek vind, dat de weg naar succes verzekerd is. Maar mijn zegen heb je. (© 2015 Johan Vanhecke)

Arwen Mannens en Johan Vanhecke

Koen Raets


Geachte aanwezigen, 

11 013. 
Dit is jammer genoeg nog niet het aantal boeken dat Arwen verkocht heeft, maar na de lovende kritieken die ondermeer vandaag gegeven zijn, moet dit een doel zijn, het is ook niet het aantal volgers op mijn Facebook-pagina, maar het is het aantal boeken dat vorig jaar in 2014 verschenen is in Vlaanderen. 

Naast de school-, kook-, knutsel- en mens en maatschappij boeken is slechts een klein gedeelte, juist geen 7%, wat wij literatuur noemen. 

Waarom moet een district dan een boek in dit laatste kleine segment dan ondersteunen? Dit was een vraag waar ik de voorbije weken in voorbereiding op dit evenement een paar maal een antwoord mocht/moest op geven. 

Bijschrift toevoegenSchepen Koen Raets met Arwen Mannens
Geachte aanwezigen, 


Ik heb daar steeds een dubbel antwoord op gegeven. 

Vooreerst is een schrijver in mijn ogen een kunstenaar. Een kunstenaar creëert vanuit zijn eigen talent, zijn eigen visie een kunstwerk dat hij wil delen met het publiek. 

Wanneer we een tentoonstelling hier in dit kasteel, in ons districtshuis organiseren rond schilderijen, foto’s, beeldhouwwerken noem maar op, dan is dit een normale zaak. En dat is het ook.

Wanneer we in ons mooie park concerten organiseren met alle mogelijk muziek genres dan juicht iedereen dit toe en noemt het fantastisch. En dat is het ook. 

Waarom moeten er dan vragen beantwoord worden wanneer we over de voorstelling en ondersteuning van een boek doen. Curieus maar wel veel betekenend voor de positie van de literatuur in Vlaanderen. En tegendraads als we zijn is dat al een eerste reden om een uitgave te ondersteunen. 

Tweede reden is de ondersteuning omwille van het risico dat iemand zoals Arwen neemt bij een publicatie die ze zelf voor het grootste gedeelte financiert.


Dergelijke uitgave is een bijdrage aan de economie. Ik weet dat in culturele middens vaak argwanend wordt gekeken indien er over economische gegevens gepraat wordt. Een verkeerde instelling, want de toegevoegde waarde van cultuur in het algemeen en boeken in het bijzonder, kan een positief argument zijn binnen het zoveelste financiële debat. 

Kortom, geachte aanwezigen, er zijn redenen genoeg om het uitbrengen van boeken te ondersteunen, en wanneer den schrijver dan ook nog iemand is uit ons stadsdorp Hoboken, dan kunnen we niet anders dan als districtsbestuur mee onze schouders onder dit project zetten. 

Arwen, 
Ik ben er van overtuigd dat het boek dat vandaag hier in de schijnwerper wordt gezet, slechts een begin is. Ik ben er evenzeer van overtuigd dat uw lezers nu reeds uitkijken naar het volgende deel van deze trilogie. 

Mag ik u geluk wensen en veel creativiteit voor de volgende jaren.


(Koen Raets)




Muzant met Veerle en Sebastian Dierckx

Foto's: Peter De Vos ©2015





Zaalzoeker

Zoek je een zaal om te feesten, vergaderen, repeteren? Of zoek je een geschikte hobbyruimte? Dan helpt de dienst Zaalzoeker van de stad Antwerpen je verder!
  
De stad Antwerpen wil haar inwoners de kans geven om elkaar te ontmoeten, activiteiten te organiseren of deel te nemen aan activiteiten. Daarom biedt de stad hen zalen aan waar ze kunnen vergaderen, feesten, repeteren, …

In Antwerpen zijn er veel zalen. Maar vaak zijn deze zalen niet gekend of zijn ze onderbenut. De stad lost dit probleem op via Zaalzoeker.
  
Zaalzoeker bouwt een netwerk van zalen 
(ontmoetingsruimten) uit.


Medewerkers van Zaalzoeker bezoeken de zalen en brengen de mogelijkheden van de zalen in kaart. Zo biedt Zaalzoeker eigenaars van zalen de mogelijkheid om hun zalen meer en beter te verhuren. 

Het netwerk bevat zalen die geschikt zijn voor verschillende activiteiten: feestzalen, fuifzalen, hobbyruimtes, vergaderzalen, repetitieruimtes en sportzalen. Het zijn zalen van de stad Antwerpen, het Zorgbedrijf Antwerpen, het OCMW Antwerpen, scholen, verenigingen en private eigenaars.

Meer dan 350 panden maken nu al deel uit van het netwerk van Zaalzoeker.
Voor het district Hoboken gaat het over 18 panden, goed voor meer dan 30 verhuurbare zalen.

 Zaalzoeker biedt inwoners en verenigingen de mogelijkheid om een geschikte zaal te vinden.



Heel wat inwoners en verenigingen zijn continu op zoek naar geschikte zalen voor hun activiteiten: voor een cursus of overleg, voor een concert, een privéfeestje, een rommelmarkt, een workshop schilderen of repetitie met een bandje, een buurtactie, een sport- of spelactiviteit voor kinderen, een fuif, een voorstelling, … je kan het zo gek niet bedenken.

Zaalzoeker helpt een geschikte en beschikbare zaal te vinden. Iedereen kan bij Zaalzoeker terecht: grote verenigingen en clubs, maar ook buurtcomités en bewonersgroepen en  natuurlijk ook alle burgers voor hun privé activiteiten, groot en klein.
De diensten van Zaalzoeker zijn gratis.

Ben je op zoek naar een zaal voor jouw activiteit?
Zaalzoeker helpt je graag verder bij jouw zoektocht naar een geschikte ruimte in de stad Antwerpen. Om je op maat te kunnen helpen dient je aanvraag minimum 3 weken voor je activiteit toe te komen bij zaalzoeker.
Hoe werkt het?
1.Contacteer Zaalzoeker
è via de WEBSITE: www.antwerpen.be/zaalzoeker
è tijdens een PERMANENTIEMOMENT in jouw district

2. Zaalzoeker bekijkt samen met jou welk type zaal je zoekt.

3. Zaalzoeker geeft je een aantal voorstellen op maat van jouw activiteit.


4. Je bezoekt deze zalen en je maakt een keuze.
    Daarna ga je een overeenkomst aan met de eigenaar van de zaal. 


donderdag 19 maart 2015

Werkingsverslag 2014 - Advies

Aanleiding

Het advies wordt uitgebracht op vraag van het district.

Motivatie

Het bestuur van de Cultuurraad heeft dit werkingsverslag ontvangen op. Zoals steeds bereikte het ons vrij laat. Voorliggend advies is dan ook het resultaat van digitale bevraging.
Het werkingsverslag werd getoetst aan het actieplan 2014.
Op basis van die toetsing dienen we het volgende advies in.

Advies

De cultuurraad verleent gunstig advies, maar dringt er voor de elfenzeventigste keer op aan dat de termijnen van het werkkader worden gerespecteerd of ten minste worden nagestreefd.

Er moet steeds op een drafje gewerkt worden. Nochtans kan het lokale cultuurbeleid alleen maar baat hebben bij goed onderbouwde adviezen. Die veronderstellen onderling overleg en eventueel bevraging van deskundigen. Dat kost tijd. En daar ontbreekt het keer op keer aan. De huidige werkwijze reduceert de vraag om advies tot een pure formaliteit, waarbij de indruk wordt gewekt dat de inhoud van het uitgebrachte advies er toch niet toe doet.

Besluit

De cultuurraad verleent gunstig advies, maar vraagt nogmaals respect voor zijn werking.
BIJLAGE: Werkingsverslag 2014

2014 was een goedgevulde en appetijtelijke cultuurschotel, die we serveerden onder twee grote koepelcampagnes: Hoboken Zomert en Hoboken Wintert. We blikken daar, in min of meer chronologische volgorde, graag even op terug.

Na Met nog een geeuw op steen en Cicatrizado: gelittekend ondersteunde het district ook Schaduwen, het derde deel van dit poëziedrieluik. 231 bezoekers woonden dit evenement bij.

In 1964 ondertekende België migratieverdragen met Marokko en Turkije en in 2014 stonden we daar in Hoboken uitgebreid bij stil. We startten met een plechtigheid waarop afgevaardigden van alle betrokken gemeenschappen present waren. Op Erfgoeddag presenteerden we samen met de Academie Hoboken Beeldende Kunsten de tentoonstelling l’Art sur l’eau in het UiThuis en in de moskee van Moretusburg, de oudste moskee in Vlaanderen. In maart draaiden we beelden voor een kortfilm die uiteindelijk Fistful of memories zou heten. Het verhaal in een notendop: Omar, een jonge beloftevolle bokser, gaat voor een schoolopdracht rond 50 jaar migratie op zoek naar zijn roots. Het verhaal speelt zich af in Hoboken en is fictief, maar het is doorweven met op waarheid gebaseerde feiten. We zochten jonge Hobokenaars voor de belangrijkste rollen en we omringden hen met een team van professionals. En we zijn maar wat fier op het resultaat! We toonden de film in avant-première op Erfgoeddag en op 29 mei volgde de première in de Antwerpse UGC-cinema voor ruim 350 mensen. Er volgden vertoningen in het MAS tijdens de Nacht van de Musea en in De Roma. Bovendien is Fistful of memories geselecteerd als good practice tijdens Eurocities in Straatsburg. En het traject loopt ook vandaag nog verder in cultuurcentra en organisaties in Antwerpen en daarbuiten.

Fameus organiseerde de Week van de amateurkunsten in 2014 onder het thema ‘De Groote Kunsten’ en als opener koos Fameus voor een mooie nocturne in Fort 8.

Sinds lang besteedt het district bijzondere aandacht aan het bekende verhaal van Nello en Patrasche. De voorbije jaren verlegden we de focus enigszins: het verhaal blijft centraal staan, maar we zoomen ook in op wat het teweeg brengt in Japan, waar het boek en de verfilmingen erg populair zijn. Zo laten we Hoboken kennismaken met de Japanse cultuur tijdens de Japanse week, met onder meer een typische theeceremonie. En tijdens het slotevenement leidde de ambassadeur van Japan ons in een ritueel dat Kagami Biraki heet en dat geluk wil afdwingen.

Naar aanleiding van de verkiezingen van 25 mei stuurden we twee jonge Hobokenaars op pad, gewapend met een camera en een microfoon. Ze stelden aan zes lokale politici vragen over de aandacht voor jongeren in hun partijprogramma’s en ze interviewden jongeren over hetzelfde thema. We plaatsten de videoreportage op YouTube en intussen is ze meer dan 13 000 keer bekeken. We organiseerden een debatmiddag met lokale politici en een aantal secundaire scholen gebruikten de reportage in hun lessenpakket.

De tweede editie van Ten zuiden van ’t Zuid op zaterdag 31 mei kon zo’n 1 200 toeschouwers bekoren. Een dag later organiseerden we op hetzelfde podium Hoboken Musiceert: leerlingen van de Academie Hoboken Muziek-Woord gaven er het beste van zichzelf en de lokale concertband De Scheldezonen zorgde voor een stevige afsluiter. We telden zo’n vijfhonderd aanwezigen op zondag.

We organiseerden opnieuw drie kinderfeesten in mei en juni en de hele zomer stond in het teken van 100 % Jong met gericht aanbod voor kinderen en tieners in park Sorghvliedt. En op het Constant Meunierplein trokken we opnieuw een sportarena op.

Augustus voelde soms aan als herfst, maar toch trokken de vier edities van Camping Louisa respectievelijk 415, 750, 750 en 640 bezoekers aan. Samen met de eerste editie van Shiftrock en Vlaanderen Feest! zorgde dit voor een zomer waar muziek in zat.

Het jaarmarktweekend blijft een belangrijk ijkpunt in het Hobokense sociaal-culturele leven. De keuze voor een tweedaags evenement (op zondag en maandag) levert een meer gebalde formule op die blijkbaar in de smaak valt.

In samenwerking met de Academie Hoboken Beeldende Kunsten brachten we een aantal minimusea (kleine kijkdoosachtige kunstwerkjes) naar lokale winkelpanden. Het Middelheimmuseum gaf aan het district twee beelden uit haar rijke collectie in bruikleen, die het begin vormen van een mooie beeldentuin in park Broydenborg. We koppelden er een informatief luik aan door meer duiding te geven bij de werken en bij de respectievelijke kunstenaars.

Eind november organiseerden we met Tournee Musicale voor het eerst een muziekkroegentocht in centrum Hoboken. In zeven deelnemende cafés speelden jazz- en bluesbands voor zo’n 420 muziekliefhebbers. Heel geslaagd voor een eerste editie!

We sloten het jaar af met een mooi feest: Kerst in Hoboken was een succes! Deze avondlijke kerstmarkt trok in 2013 ongeveer zeshonderd bezoekers, in 2014 waren dat er minstens vierhonderd meer. Ook de begeleidende miniatuur kerststallententoonstelling kon op veel interesse rekenen.

Het hele jaar door

Zoals aangekondigd, zetten we in 2014 sterk in op school- en familievoorstellingen en educatieve projecten, met als een van de hoogtepunten Bad van Marie met Dienst bevolking in het districtshuis. We werken nu ook nauw samen met secundaire scholen en trachten een aanbod op maat (en op locatie) te brengen.

Ook met Club 64, het muziek-, film en theateraanbod in het UiThuis schreven we een mooi verhaal. Zo zorgde onder meer Leki voor een heel memorabel concert in onze gezellige club. Met geselecteerde namiddagvoorstellingen (film en theater) mikken we heel bewust op senioren. We organiseerden ook drie mooie concerten in lokale dienstencentra.

In het UiThuis brengen we het hele jaar door tentoonstellingen met werk van lokale kunstenaars en kunst-educatieve projecten. We trekken hier de kaart van lokale beeldende kunstenaars en wisselen af met meer informatieve concepten, zoals een expo rond het werk van illustrator Pieter Gaudesaboos of een tentoonstelling over de V-bombardementen op Hoboken. Ook heel fijn: De spelmozaiëk, een doe-tentoonstelling met volksspelen uit de hele wereld. Voor kinderen en tieners organiseerden we workshops kledij maken, dans en doe-het-zelf opnametechnieken voor (rap-)muziek.

In de bibliotheek fristen we de jeugdafdeling op. Eind 2014 startte een aannemer met de vervanging van het elektriciteitsnet en de verlichting in het hele gebouw, een klus die zou uitlopen tot begin

2015. Daarom beslisten we om de installatie van de zelfuitleen uit te stellen tot maart 2015. In het kader van het Taalpunt zetten we vooral in op samen lezen in groep voor niet Nederlandstaligen. Het leidde tot een traject rond digital storytelling waarbij de deelnemers letterlijk hun leven in beeld brengen.

Erfgoed


Uiteraard konden we in 2014 niet rond de herdenking van het begin van de Eerste Wereldoorlog. In Fort 8 presenteerde de Heemkundige Kring Hobuechen 1135 een soort filmische vertelling afgeleid van het boek Brieven aan mijn lief, geschreven door een van haar leden. Zes opvoeringen lokten samen 380 bezoekers. Ook de Fortengordel stond in het teken van de eerste wereldbrand en Het GenOOtschap-stuwgroep voor cultuur lanceerde een thematisch fietsparcours rond WOI.

Bovendien was het vorig jaar ook zeventig jaar geleden dat de eerste Duitse V-bommen op Antwerpen neervielen. In totaal trof een veertigtal van die tuigen het district Hoboken, met aanzienlijk menselijk leed als gevolg. Studenten van de lokale academie voor beeldende kunst ontwierpen twee keramische tegels die verwijzen naar deze dramatische gebeurtenissen. Die tegels plaatsten we op dertien significante plekken in Hoboken en we ontwikkelden een website en een brochure die bezoekers langsheen die dertien plekken leidt.

Tijdens Open Monumentendag focusten we op bouwkundig erfgoed dat recent een nieuwe bestemming kreeg. 370 mensen tekenden hier op in en bezochten onder andere een aantal kastelen in Hoboken, vaak voormalige hoven van plaisantie, die na een grondige restauratie een nieuw leven tegemoet gaan.

Over kastelen gesproken: de verbouwing van het Gravenhofkasteel zit op schema. Eind 2014 was de ruwbouw klaar en startte de aannemer met de interieurafwerking. De oplevering van een volledig afgewerkt gebouw, inclusief theatertechnieken en aanleg van de omringende buitenzone is voorzien voor het najaar van 2015. Op 19 mei huldigden we een opmerkelijke maquette van het nieuwe gebouw in: een waarheidsgetrouwe reproductie uitgevoerd in… Legoblokjes. Hoe het origineel eruit ziet, mag u eind 2015 zelf komen ontdekken.

maandag 2 maart 2015

Cultuurlaureaten Hoboken - advies

Cultuurraad Hoboken
2015-03-01

Inleiding


In de nasleep van "Hoboken viert 875" werd in 2011 voor het eerst de cultuurprijs "Ho Boke" uitgereikt door het district Hoboken aan Walter Frans van de Wijkgemeenschap Zwaantjes. Hij werd gehonoreerd voor zijn "Reizend Reuzenboek".

In 2012 ging de prijs naar de Academie voor Muziek en Woord. Zij stapten op muzikale en poëtische wijze mee in het jaarthema van de cultuurraad van 2011 "Het jaar van de kat".

In 2013 en 2014 werd de prijs niet uitgereikt.

Het actieplan voor 2015 maakt er geen melding van.

Er is nog één exemplaar van de trofee "Ho Boke", een beeldhouwwerkje van Raf Vergauwen, leraar aan de Hobokense kunstacademie, beschikbaar.

Wij verwijzen naar het advies van 27.11.2014 waarop geen reactie kwam.

Motivatie

Jaarlijks reikt het district sporttrofeeën uit aan Hobokense clubs en individuele sporters die zich op één of andere manier onderscheiden hebben in een bepaalde discipline. Deze werden vorige week woensdag uitgereikt. We citeren even het Nieuwsblad van 26-02-2015:

"Sportieve Hobokenaars waren woensdagavond present in kasteel Sorghvliedt. Daar huldigde het district alle sporters die het afgelopen jaar een bijzondere prestatie leverden in hun discipline. Maar liefst 53 sportlaureaten mochten een trofee in ontvangst nemen. Daarnaast werden er vijf grote trofeeën uitgereikt. Tussen de gehuldigde sportlui zaten er kampioenen van provinciaal, Belgisch en zelfs wereldniveau."

Ook de culturele verenigingen of individuele culturele actoren die een wezenlijke bijdrage hebben geleverd aan het culturele leven in Hoboken verdienen een "trofee". Musici en acteurs 'trainen' ook, alleen noemen zij dat repeteren. De enige trofee die zij krijgen is het applaus van het publiek na een optreden of voorstelling. Erfgoedzorgers verzamelen materiële relicten en verhalen, bestuderen onze roots, trachten monumenten te ontsluiten voor het publiek en te onderhouden. Mediamakers promoten het district, kunstenaars verfraaien het een beetje...

Samen bereiken zij duizenden mensen. Moet hun prestatie dan onder doen voor die van onze sportlui die overigens terecht worden gevierd?

Wij willen in de nabije toekomst dit in de krant lezen:

Cultureel actieve Hobokenaars waren present in kasteel Sorghvliedt. Daar huldigde het district alle cultuurmakers die individueel of in groep het afgelopen jaar een bijzondere prestatie leverden in hun discipline. Maar liefst 50 laureaten mochten een trofee in ontvangst nemen. Daarnaast werden er zeven grote trofeeën uitgereikt in de categorieën theater, muziek, kunst, erfgoed, literatuur, educatie en media.

Advies

De cultuurraad dringt er bij het districtsbestuur nogmaals op aan de cultuurprijs van Hoboken opnieuw in te stellen, en uit te breiden. Elke cultuurvereniging die een activiteit ontplooit voor ons district verdient een pluim en een plaket. Net als bij sport kunnen verschillende categorieën onderscheiden worden naar discipline. Voor verschillende verenigingen zal zeer creatief moeten nagedacht worden, ik denk hierbij aan Ziekenzorg bvb. Maar dan nog kan gekeken worden naar de activiteiten. Er kunnen verenigingen zowel als individuele beoefenaars gehonoreerd worden....

Besluit

Wij hopen dat het bestuur gunstig gevolg geeft aan dit advies. Het bestuur van de cultuurraad verwacht een antwoord binnen de in het werkkader vooropgestelde termijn.


maandag 9 februari 2015

Raad van bestuur VZW Lokaal Cultuurbeleid, afgevaardigden cultuurraad - advies

Cultuurraad Hoboken
Bestuur 2015-02-05


Aanleiding
Op 15 december 2014 keurde de Antwerpse gemeenteraad de nieuwe statuten voor alle vzw’s lokaal cultuurbeleid goed. Die nieuwe statuten zijn nodig om de VZW’s in overeenstemming te brengen met het Gemeentedecreet. 

Door de vernieuwing van de statuten moeten de raden van bestuur opnieuw worden samengesteld. Op 16 december besliste het Hobokense districtscollege om het aantal vertegenwoordigers van categorie A (de afgevaardigden van de politieke fracties in de districtsraad) vast te leggen op 9, waarvan drie aangeduid door de minderheidsfracties en zes door de meerderheidsfracties. 
Dat heeft als gevolg dat er 8 bestuursleden kunnen worden aangeduid van de categorie B: de gebruikers en deskundigen. Dat is tevens het maximum, want de raad van bestuur mag niet groter zijn dan de algemene vergadering en die telt 18 leden.
Concreet betekent dit dat vier bestuurders voorgedragen worden door de cultuurraad uit haar eigen leden en vier deskundigen worden aangeduid door de cultuurraad op voordracht van de coördinator cultuur van het district. 
Motivatie
De cultuurraad heeft de nieuwe statuten ontvangen. In de bestuursvergadering van 5/2/2015 werd beslist uit eigen rang twee leden van het bestuur en twee leden van de algemene vergadering aan te duiden als afgevaardigden. Zo is de terugkoppeling met het bestuur van de cultuurraad gegarandeerd. Er werd voorkeur gegeven aan leden die in Hoboken wonen.
De  kandidaturen van de deskundigen werden ontvangen en besproken.

Advies
4 afgevaardigden uit eigen rang

De cultuurraad duidt volgende afgevaardigden aan voor de raad van beheer van de VZW Lokaal Cultuurbeleid:
Lebuïn D'Haese -  deskundige Algemene vergadering
Leo D'Heu - afgevaardigde van de verenigingen (Algemene vergadering)
Vera Caremans - Voorzitter cultuurraad Hoboken (deskundige)
Robert Anthonissen - Secretaris cultuurraad Hoboken (verenigingen)


4 experten, voorgedragen door de coördinator cultuur van het district

Mina Essabri is betrokken bij APGA, het Antwerps Platform Generatiearmen, en werkt onder meer aan een project rond allochtone armoede. Ze is tevens actief in VZW TamTam Gogo, een vereniging met zetel in Hoboken die probeert interculturele ontmoeting op touw te zetten.

Kim De Weerdt is als stafmedewerker verbonden aan zowel de Academie Hoboken Beeldende Kunst en Academie Hoboken Muziek Woord. Ze vertegenwoordigt dan ook beide academies in de raad van bestuur van VZW Lokaal Cultuurbeleid.

Benjamin Algoet is bezieler van de muziekclub Novonov, die in het voorjaar 2015 opnieuw de deuren opent na een periode van renovatie. Novonov brengt concerten van bekend en beginnend talent voor ongeveer 100 fijnproevers.

Kevin Van Staeyen speelt als multi-instrumentalist in tal van groepen en bezettingen (o.a. Le Trio Perdu). Hij geeft tevens muziekles.
De cultuurraad geeft goedkeuring aan de voorgestelde deskundigen.

Ondervoorzitter Raad van Bestuur
Vera Caremans wordt voorgedragen als ondervoorzitter

Afgevaardigde algemene vergadering
Vera Caremans blijft afgevaardigde in de algemene vergadering.


Besluit


Wij hopen dat de algemene vergadering gunstig gevolg geeft aan dit advies.